Hoge salarissen zijn niet slecht als daar tegenover maar hoge arbeidsproductiviteit staat

Datum: 7 augustus 2019. Auteur: Runy Calmera, zelfstandig econoom en oud-bestuurslid van de economenclub.

---

Exorbitant hoge salarissen… dat is normaal als je naar de structuur kijkt…. Als de prijzen van een monopolist boven de gemiddelde kosten gezet worden, dan maakt elke monopolist winst. De ruimte beneden de vraagcurve en de prijs is het consumentensurplus.

De monopolist kan door prijszetting een deel van dit surplus doorgeven aan de consument. Of hij kan een deel van dit surplus doorgeven aan de bestuurders in de vorm van hogere salarissen en auto’s van de zaak. Ook kan de monopolist een gedeelte van dit surplus doorgeven aan het personeel in de vorm van bovengemiddelde salarissen.

Door de marktstructuur krijg je deze mogelijkheid. Wil je dit niet dan moet je meer concurrenten toelaten in deze markten. Dan gaan de prijzen naar beneden en verdwijnt het consumentensurplus. De prijzen gaan dan richting de gemiddelde kosten. Er worden minder winsten gemaakt en er is minder te verdelen aan hoge salarissen of auto’s en bovengemiddelde salarissen.

De hoge salarissen zijn niet slecht als daar tegenover maar hoge arbeidsproductiviteit staat. Als een medewerker je 1 miljoen dollar kost maar zij genereert in haar eentje 50 miljoen dollar dan is haar toegevoegde waarde enorm en dat rechtvaardigt haar salaris. Salaris moet je altijd zien in relatie tot de arbeidsproductiviteit.

De uitdaging van Curacao is niet de hoge salarissen…

…maar de lage productiviteit of helemaal geen productiviteit terwijl er wel een hoog salaris wordt ontvangen. De uitdaging van Curacao is om hoge toegevoegde waarde te leveren. De arbeidsproductiviteit is de “magic indicator”. Als je die verhoogt, dan kan je weer gaan draaien. Als je productiever wordt kan je weer een hogere salaris gaan ontvangen.

Onze economie heeft veel gedraaid op hoge salarissen die werden gefinancieerd door de voordelen van de internationale financiele dienstverlening. Ook de hoge salarissen die werden ontvangen uit de raffinaderij toen de olieprijs hoog stond en het geweldig ging met Venezuela.

We hebben die hoge winsten toen vertaald in hoge lonen en die lonen hebben we toen vertaald in hoge importen en een hoge levensstandaard. We hebben die hoge belastingen die we toen binnenkregen vertaald in hoge ambtenarensalarissen en hoge pensioenvoorzieningen en hoge ziektekostenvoorzieningen en hoge salarissen voor statenleden en ministers zonder dat er afspraken gemaakt zijn over de te leveren en de verwachte productiviteit. Ook hebben we die hoge belastingen vertaald in hoge subsidies voor sociale stichtingen zonder afspraken te maken over de te leveren of verwachte productiviteit.

Gebrek aan productieve investeringen

De productie hebben we toen volledig laten schieten. Volledig uit het oog verloren. Productie is een resultaat van investeringen. Productieve investeringen kunnen leiden tot rendement. En dat rendement kan je weer gebruiken om of hogere lonen te betalen in de toekomst, of weer te investeren of te geven aan de investeerder.

We hebben niet voldoende geinvesteerd in nieuwe technieken en in nieuwe informatiesystemen voor de overheid en het bedrijfsleven. We hebben niet voldoende geinvesteerd in onderhoud van onze processen en vernieuwing van onze dienstverlening. We hebben ons rijk gerekend en zijn het steeds vergroten van de toegevoegde waarde – de basis van de hoge salarissen – het kip dat de eieren (die we hoge salarissen noemen) produceert hebben we niet voldoende gevoed.

Dat heeft ertoe geleid dat we nu een oude, versleten en roestige economie hebben. We zitten nu met heel veel mensen met hoge salarissen waar er geen hoge productiviteit tegenover staat. Zie de neergang van de economie: de productiviteit daalt al jaren. De nationale productiviteit daalt. In een oude roestige versleten economie.

De motor draait niet meer

Als de motor van de productiviteit staakt omdat we naar binnen zijn gekeerd, en op mekaar zijn gericht en niet onze ogen houden op waar het geld wordt verdiend, op de buitenwereld waar er nieuwe kansen liggen om toegevoegde waarde te verdienen. Als we mekaar gaan bestrijden en steeds een groter deel van een steeds kleiner wordende taart eisen of mekaar bevechten.

Als we onze focus niet richten op hoe we meer geld kunnen verdienen met z’n allen door toegevoegde waarde te creeeren – dat wil zeggen oplossen van problemen van buitenlandse klanten. Als we gewoon onze exorbitante salarissen blijven pakken en niet allemaal een stapje zetten om meer toegevoegde waarde vandaag te leveren. Dan stort het systeem in elkaar.

Een kind kan dat zien.

Curacao is een prachtig eiland

• We hebben ontzettend veel geld.
• We hebben ontzettend veel mogelijkheden.
• Er zijn ontzettend veel problemen van buitenlandse klanten die we kunnen oplossen.
• We kunnen ontzettend veel rijker worden.
• We kunnen ons inkomen makkelijk verdubbelen tot 11 miljard gulden per jaar.
• We kunnen iedereen een basisinkomen van Naf 2000 geven als we 11 miljard gulden inkomen verdienen.
• 160.000 mensen voeden, een goede gezondheidzorg bieden, onderwijs verschaffen. 9 ministeries ultramodern maken met ICT. Makkelijk!!!!

Disclaimer: dit artikel is geschreven op persoonlijke titel. Uitsluitend de auteur is verantwoordelijk voor de inhoud. De verkondigde meningen en standpunten kunnen derhalve afwijken van die van de “Economenclub” en van mensen, bedrijven of andere organisaties waarmee de auteur een relatie heeft, tenzij expliciet vermeld.